De tijd vliegt

Zo, wat ging dat weekje vrij snel voorbij zeg! Hebben jullie dat ook, dat de werkweken veel langer lijken te duren dan de vrije weken? :) Ik ben inmiddels alweer haast vergeten dat ik vrij had, maar toch nog even een update van vorige week.

Ik had gepland om heel veel in de tuin te zijn, maar het weer was niet helemaal om over naar huis te schrijven. Niet dat ik niet tegen een beetje regen kan, maar het moet wel leuk blijven. Ondanks dat toch nog aardig wat tijd buiten doorgebracht, en best het een en ander gedaan.

Even zien, ten eerste zijn de kippen verhuisd. Mijn bruine legkipjes waren gewend om de hele wijk door te scharrelen, en dat ging altijd prima. Maar een paar weken terug stond er een buurvrouw van verderop aan de deur, of ik kans zag de dames een tijdje binnen te houden? Zij en haar buren wilden namelijk een moestuintje beginnen in de voortuin, en ze voorzagen dat mijn kipjes weleens roet in het eten konden gooien. Nou was de kans inderdaad redelijk aanwezig dat ze inderdaad de erwtjes uit de grond zouden pikken, of de malse, net geplante sla met de grond gelijk zouden maken, dus ophokken maar. Je moet beginnende moestuiniers vooral niet ontmoedigen tenslotte!
Maar de dames werden er niet blij van. Hun scharrelgebied ging van een hele wijk terug naar een paar vierkante meters, en vooral de opperkip was het daar niet mee eens, die ontsnapte dus vrijwel dagelijks...

Vrienden die op een verbouwde boerderij in een dorp hier vlakbij wonen, hadden toevallig net plannen om over te stappen naar grote legkippen. Toen hun nieuwe kippenhok klaar was, zijn de dames dus verhuisd. Daar hebben ze meer ruimte, en lopen ze niemand in de weg. Wel jammer, maar beter voor alle partijen.
Wennen voor ons ook, want een paar dagen later zat ik ineens zonder eieren... ja, daar denk je niet meer aan bij je wekelijkse boodschappen, als je al een paar jaar meer eieren hebt dan je op kunt...

Nieuwe kipjes!

Toen het hok leeg was, heb ik het eens grondig schoongemaakt, en ben me toen gaan beraden op wat er weer in moest komen. Na uitgebreide vergelijking van kriel-rassen is de keus gevallen op Orpington krielkipjes. Na wat rondbellen, zoeken op internet en uiteindelijk een oproepje op Marktplaats kreeg ik een reactie van iemand in de buurt, die jonge kipjes had in verschillende kleuren, ik kon wel even komen kijken welke kleuren ik leuk vond. Zo gezegd, zo gedaan, dus tuften we naar een dorp hier verderop. Ze had kippen en kipjes in verschillende kleuren, en jonge kipjes van verschillende leeftijden. De keus is gevallen op een donkerbuine (choco, heet die kleur), een witte (neem aan dat dat gewoon wit heet  :)), en een goud-zwartgezoomde. Die laatste is twee weken jonger dan de andere twee, echt nog een beetje een kuiken, maar de andere twee zijn al echte mini-kipjes. Al tokken ze nog niet, ze maken nog van die piep-geluidjes, heel schattig. Thuis snel het hok in orde gemaakt, want we zouden eigenlijk eerst alleen gaan kijken, en de dametjes erin gezet. Omdat ze nog zo klein zijn, moeten ze eerst nog een paar weken binnenblijven, want de katten kunnen zich anders zomaar vergissen, maar dat past prima. En als het lekker weer is, en we zijn erbij, kunnen ze wel in de buitenren. Inmiddels beginnen ze zich al wel thuis te voelen, maar ze zijn nog wel overal bang voor... ik hoop wel dat ik ze net zo tam krijg als de bruine kipjes waren, dat ze zich gewoon laten oppakken enzo. Maar volgens de kenners zijn het hele rustige, gezellige kipjes die goed tam te krijgen zijn, dus we gaan het zien.

's Maandags zijn  Marlous en ik samen in haar tuin aan de slag geweest. Door omstandigheden was zij een tijdje niet aan de tuin toegekomen, waardoor het onkruid de overhand had gekregen. Samen wieden is gezelliger dan alleen, en je schiet ook meteen een stuk harder op, in iets meer dan een halve dag hadden we bijna de helft van de bedden weer "zwart" . Doordat het flink geregend had, en al dat onkruid dus harstikke nat was, waren we zelf ook helemaal doorweekt en modderig, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een warme douche was de kou weg, en bleef het voldane gevoel over.

Dinsdag had "men"  mooi weer voorspeld, en gingen we een dagje naar de Veluwe. Helaas klopte de voorspelling niet helemaal (helemaal niet), en regende het pijpenstelen... Eerst maar het Kroller-Mullermuseum bezocht dus, en toen de regen iets leek te minderen (tegen een uur of een) naar buiten getogen. Ondanks de nattigheid was het toch erg leuk, vooral toen we bijna ondersteboven werden gelopen door een vosje! Hij schoot echt vlak voor onze voeten langs, en bleef nog een hele tijd voor ons uit over het pad lopen. Het blijft toch altijd bijzonder, vind ik, als je wilde dieren van zo dichtbij meemaakt. Toen we aan het eind van de middag thuiskwamen, was het hier net mooi weer. Gelukkig maar, want we zouden gaan barbecuen bij vrienden. Maar voordat de barbecue op temperatuur was, sloeg het weer alweer om... snel een afdak boven de bbq geimproviseerd, en binnen gegeten. Tegen dat het laatste vlees gaar was, moest je tot je enkels door het water naar de barbecue toe! Maar gezellig was het wel.

Lelijke anti-slakkenrand (hoop ik)

Wie wel blij waren met het weer, waren de slakken natuurlijk... In mijn eigen tuin wisten ze helaas de uitgeplante boontjes goed te vinden, waardoor daar weinig van over is. Ik snap echt niet hoe andere tuiniers op ons complex dat doen, of het moet met heel vervelend gif zijn ofzo. Zij planten ze net zo groot uit als ik, en die van hun worden niet opgegeten. Affijn, ik ben er inmiddels aan gewend, dus nieuwe stamboontjes zijn  maar weer gezaaid, en als experiment heb ik het stuk van het bed waar ze in moeten omrand met een plastic "borderrand". dat zijn van die plastic stroken, 25 cm breed, die rond gazons ingegraven kunnen worden om het gras binnen de perken (of juist uit de perken) te houden, maar ik had bedacht dat je ze ook bovengronds kon gebruiken. Een beetje zoals de bodemloze potten/emmers die over de kolen gaan, maar dan groter.  Het ziet er niet uit, maar wie weet helpt het. Als de planten groot genoeg zijn, kan het tenslotte weer weg. De sugarsnaps hadden ook aardig last van de slakken, dus die zitten nu ook binnen de rand. Zo'n strook is 9 meter lang, dus plaats genoeg. Rondom heb ik ook nog een laag verkruimelde eierschalen gestrooid, wie weet helpt dat ook.

Verder natuurlijk wat gezaaid, wat geschoffeld, wat gewied, het stuk van de heg geknipt wat moeilijk bereikbaar is (achter de gereedschapskist en de composthopen), de rest wordt -tegen een kleine vergoeding- door een buurman geknipt, die is daar veel handiger in. En die heeft er ook meer tijd voor, want dertig meter heg is best veel, met een handschaar!

De gereedschapskist heb ik ook maar eens opgeruimd, waarbij ik nog een stuk zwart mulchfolie vond waarvan ik niet wist dat ik het had. Daarmee heb ik het toekomstige buiten-tomatenbed bedekt, kan het vast wat opwarmen. Ook dat ziet er niet uit, maar als er planten instaan wordt dat wel beter.  Mijn plan is om midden in het bed een rij zoete aardappels uit te planten, die dan de hele bodem kunnen bedekken. Daarnaast dan twee rijen tomaten, en hier en daar wat nuttige bloeiers. Ik heb geen idee of de combinatie tomaat - zoete aardappel een goeie is, kan er ook niets over vinden op het internet. Maar aangezien beide soorten van oorsprong uit zuid-amerika komen, en de combinatie van een knol- en een bovengronds gewas meestal wel goed gaat, waag ik het er maar op. Omdat de zoete aardappel nog een experiment is, zet ik er ook een paar ergens anders in de tuin, ter vergelijking.

Aangeaard

Aardbeienbed

Omdat er afgelopen weekend nachtvorst werd voorspeld in onze region, heb ik de aardappels aangeaard. De vroege aardappels waren al zo groot dat ik ze niet meer helemaal bedekt kreeg, dus die kregen er een tijdelijk tunneltje bij. Omdat de temperatuur in de tunnelkas altijd wel een paar graden scheelt met buiten, maar niet zoveel, heb ik de tomaten daar ook maar afgedekt met vlies, gewoon, voor de zekerheid. Better safe than sorry! Op m'n nieuwe min/max-thermometer (handig!) kon ik zondag wel zien dat het in de tunnel niet kouder dan 1 graad was geweest, terwijl het daarbuiten echt een paar graden onder nul was.

De aardbeien, die in de luwte van de tunnelkas staan, hebben er zo te zien niet onder geleden. De eerste aardbeien zitten er al aan! En de rabarber is al haast op kleur...dat wordt weer taart bakken binnenkort! In de tussentijd genieten wel al van de raapstelen, radijsjes, spinazie, en hier en daar een lente-uitje. De eerste oogstjes smaken altijd het lekkerst...

Radijsjes!